Wat
de geschiedenis betreft van Muay Thai, er kwamen teveel verwondingen
voor bij het trainen in het leger van het toenmalige Siam, doordat
men in de toenmalige krijgskunst gebruik maakte van Krabi Krabong.
Dit is een lokale versie van het Indische Pencak Silat, (Krabi=dolk,
Krabong=speer), de enige wapens die men in de middeleeuwen voor handen
had. Zo introduceerde de legerleiding destijds een afgeleide van het
Chinese Boxen, het zgn. 'Pahuyuth' (alles=toegestaan) om de manschappen
zonder kleerscheuren scherp en fit te houden. Reeds 2000 jaar geleden
beproefden men elkaar in deze contreien al in een soort ring met als
'klok' een holle kokosnoot met een gaatje erin die men in een bak
water legde, zonk die dan was de ronde voorbij!! Men wond de handen
in touw voor het gevecht, want bokshandschoenen werden pas in de 20e
eeuw, zo rond de tweede wereldoorlog betaalbaar.
|
Al in 1921 werd het eerste grote
stadion gebouwd en onstond langzaam een nationale competitie
die professioneel georganiseerd werd. Wat dat betreft, is
het het vermelden waard dat Thaiboksers voor hun partij tegen
elkaar evenveel geld krijgen, dit in tegenstelling tot het
gewone boksen. Immers, degene die wint krijgt de volgende
partij een grotere tegenstander en meer geld, de verliezer
moet een paar stappen terug, een heel eerlijk systeem vind
ik. De boksers nemen al deel aan gechten vanaf hun 8 ste(!)
en ontvangen ook dan al een vergoeding, die, net als bij hun
oudere collega's, gedeeld wordt met de trainer, de lessen
worden nl. nooit betaald, zodat hoe beter de trainer zijn
best doet, hoe groter de kans is dat zijn inspanningen beloond
worden, ook weer goed over nagedacht! Met recht kun je gezien
de sociale en economischeomstandigheden een zekere parallel
met het voetbal in Brazilie ontdekken, ook daar is de sport
1 van de weinige manieren voor een jongeman uit een 'laag'
milieu om hogerop te komen en zelfs roem en rijkdom te vergaren....
Het duurde tot ongeveer 1300 na Chr.voordat men van Muay Tai
kon spreken, de h in Thai werd pas toegevoegd tegelijk met
de naamsverandering van Siam naar Thailand in 1939.
|
De Thais zijn altijd heel zuinig op hun nationaliteit
geweest en hun eigen cultuur, ook in het Thaiboks-verhaal komt dat
naar voren als je leest dat reeds in voornoemde 'Ayutthaya'-periode,
genoemd naar de toenmalige hoofdstad, de strikte regels van de sport
in een soort wetboek vast werden gelegd en ook zo dienden te worden
nageleefd, men heeft in al die eeuwen nooit invloeden van andere,
buitenlandse, martial arts toegestaan.
Wat de dans betreft, die heet Yom Khru als geoefend
wordt in de dojo, en Wai Khru in de ring voor aanvang van het gevecht.
Het gaat om respect tonen voor de leraar (Khru=thais voor leraar)
en uit de stijl van een bokser die danst kun je al opmaken uit welke
streek hij komt en met wat voor stijl hij vecht. Dit te herkennen
is mij nog nooit gelukt, er bestaan immers 76 provincies, en alhoewel
ik ong. 10 keer per maand in een stadion zit, zal dat ook nog wel
even duren.
Toegestane
vecht- en wedstrijdtechnieken om punten te scoren zijn:
|
Techniek |
Raakvlak |
Stoottechnieken met het raakvlak van de vuist en de zogenaamde
"backfist" (officieel). |
Front en zijkant van het hoofd, borst, zijkant lichaam. |
Traptechnieken met de voet. |
Front en zijkant van het hoofd, nek, borst, zijkant lichaam,
buik en benen. |
Elleboogtechnieken |
Borst, zijkant lichaam en benen. |
Knietechnieken |
Hoofd (geldt alleen voor A-vechters), borst, zijkant lichaam,
buik en benen. |
Scheenbeentechnieken, de zogenaamde "lowkick". |
Binnenkant en buitenkant van het dijbeen. |
Ronde trap met het scheenbeen |
Front en zijkant hoofd, nek, borst, zijkant lichaam en buik.
|
Over gebruikte technieken kun je een apart boek
schrijven, hierboven staan dan ook alleen de belangrijkstestoot-en
traptechnieken. Wat echter misschien wel aardig is om eraan toe
te voegen is dat het zgn 'vegen' is toegestaan, alswel het gebruik
van het hoofd!(Vooral tijdens het 'clinchen' soms erg handig.)
Met dank aan: Marc Goedvolk.
|